در هر انتخابات و هر جنجال سياسي اي يک جور بايد شوکه شويم! ايندفعه از جانب "خودي ها"ست!
نمي دونم چه طور ميشه کساني که قبولشون داري و با تو همفکر و هم عقيده هستن، با تو هم رأي نيستن!
فکر مي کردم هم دل هم هستيم ولي مثل اينکه نيستيم! تمام معيارها و آرمان هايي که بهش اعتقاد داريم و در راستا و جهت همه ولي رأي يکي نيست!
چطور ميشه!!؟
انگار مي ترسن! انگار کم آوردن! انگار جا زدن! انگار.....انگار......انگار از اين همه تناقض بين حرف و عمل عقل از سرم داره مي پره!
کسي ندونه فکر مي کنه آقايان و خانمها از گفتمان انقلاب و اهدافش مي خواهند کوتاه بيايند! همچين بگي نگي زير زيرکي زيرآبي مي روند!
اينجا دلي اداره ميشه و هر چيزي فکر و دلم رو مشغول کنه در موردش مي نويسم. هر موضوعي هم ميتونه باشه.
اين موضوع ِ پا پس کشيدن و وادادگي دوستان بدجور داره اذيتم مي کنه! شايد خودشان ندانند و نفهمند که دل امثال من رو به عنوان هم عقيده و دوست شکستند و باعث تاسفمان شده اند ولي واقعيت اين است که اين کار را کرده اند و به شخصه خيلي دلم ميسوزد. ما، کساني که همه با هم پيرو ولايت بوديم و به هر فردي که دغدغه انقلاب و اعتلاي وطن داشت و استادگي مي کرد تا پيروزي و از هيچ کس و هيچ ابرقدرت و هيچ تحريم و هيچ هارت و پورتي نمي ترسيد، علاقه داشتيم و داريم.
اما بعضي ها مثل اينکه ديگر آنچنان علاقه اي به اينطور چيزها- از نوع خالصش- ندارند. آدم فکر مي کند کمي دلشان غش مي خواهد! چشم و گوش و دلشان را چيزها و حرفهاي الکي و موضعي و موقتي برده است. و همين باعث حيرتم است که چطور مواضع و برنامه هاي موقتي را نمي فهمند و آدم هاي اين برنامه ها را ترجيح مي دهند به کساني که روي مواضع و اصولي پايداري و مقاومت مي کنند که همه ما دوستداران رهبر و انقلاب به اين اصول و گفتمان عشق مي ورزيم و جان برايش گذاشته اند و گذاشته ايم و خواهند گذاشت.
ما سال 84 به همين اصول و گفتمان رأي داديم. سال 88، نه دي آفريديم. حالا چه شده است؟ چشمشان به خاطر برخي اشتباهات ترسيده؟ يا عافيت طلب شده اند؟ يا ديگر خسته شده اند از اين جنس حرف زدن ها؟ دلشان کمي تفريح و ملايمت و سازش مي خواهد؟ دلشان براي حرف هاي پفکي غنج رفته است؟ چه شده است؟؟!
چطور شده که به کساني مايل شده اند که مي دانيم در زمان فتنه - با تمام توجيهاتي که مي کنند - کج دار و مريز برخورد کردند و حالا هم با وجود تمام سعي اي که در لاپوشاني دارند و کار کار مي کنند - اگر چشم و گوش شنوا و بصير داشته باشي مي فهمي که - بعد از اينکه خرشان از پل گذشت دوباره در همه زمينه ها کج دار و مريز برخورد مي کنند و به درد اين پيچ تاريخي و مديريت آن نمي خورند.
تاکيد مي کنم؛ در همه زمينه ها. و حتي حالا هم در حرفهايشان، خيلي لطيف و ملايم و با احتياط و توسط بازي با کلمات خيلي از کارهاي خوب دولت را مي کوبند و اعتقادي به اين کارهاي خوب ندارند. و در رقابت در کسب قدرت گير کرده اند و به درد رياست جمهوري ايران نمي خورند.
در تعجبم که چطور ناخالصي و حرص قدرت و تناقض گويي را در کلام آدم ها نمي فهمند! شايد خودشان براي خودشان، در جاهايي کم گذاشته اند که اينطور چيزها را متوجه نمي شوند!!
امشب در خلال گشتن و خواندن مطالب کانديداها، دو نفر خيلي خوب گفته بودند:
مديرمسئول نشريه 9 دي تأکيد کرد: در حال حاضر آقايان جليلي و حداد کانديداهاي جريان مقاومت هستند و ساير نامزدها کانديداي جريان سازش و ارتجاعند و بنده در اين زمينه کاري به اصولگرا يا اصلاح‌طلب بودن افراد ندارم.
لينک کل مطلب:
رسايي: جليلي به دليل حضور در شوراي امنيت به تمام مشکلات کشور اشراف دارد.
پناهيان با اشاره به سخن يکي از نامزدهاي انتخابات مبني بر اينکه تمام مشکلات با تورم حل مي‌شود، اظهار داشت: شايد از زاويه‌اي اين حرف درست باشد، اما ما به دنبال کسي هستيم که حل مشکلات را با انقلابي‌گري آغاز کند.
اين استاد حوزه و دانشگاه در ادامه سخنان خود درباره انقلابي‌گري با تاکيد بر اينکه مردم به دنبال آرامش، زندگي مطلوب و خوشنودي هستند، تصريح کرد: آيا جزء با روحيه انقلابي مي‌توان به اينجا رسيد.
مشاور رئيس نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاه‌ها همچنين تاکيد کرد: بايد کساني در عرصه سياست قدرت را بدست بگيرند که عميقا به انقلابي‌گري معتقد باشند و آن را گسترش دهند.
پناهيان ابراز اميدواري کرد که گفتمان انقلاب پيروز انتخابات باشد و تصريح کرد که در اين صورت مسئوليت سنگيني بر دوش انقلابيون خواهد بود.
به گفته وي اگر تفکر انقلابي به پيروزي نرسيد تازه ابتداي راه است و بايستي کوشيد.
اين استاد حوزه و دانشگاه با انتقاد از برخي رفتارهاي سياسيون گفت: برخي انقلابي بودن را به عنوان ابزاري نگاه مي‌‌کنند تا منافعشان تأمين شود و بعد از تأمين منافع اين روحيه را کنار مي‌گذارند.
لينک کل مطلب:
فقر فرهنگ انقلابي در ميان سخنان کانديداها مشهود است.
/////////////
آنوقت سخت است قبول اينکه چطور بعضي ها که اصلا از ايشان انتظار نمي رفت، مايل مي شوند به گفتمان يکي به نعل يکي به ميخ! و با کلمات خوب و قشنگ، چقدر زشت و بد
بي معرفتي و انتخاب ناقصشان را توجيه مي کنند.
خلاصه اينکه: ما زياران چشم ياري داشتيم. ما از دوستان انتظار بيشتري داشتيم و دلمان مي خواست در راه انتخاب فرد اصلحي که بتواند با برنامه هايش و گفتمانش کشور را بهتر و سريع تر از اين پيچ تاريخي عبور دهد، به ما کمک کنند. صد حيف!